Śpieszmy się żyć!
Przyjacielowi
Adolf na pogrzebie matki płakał
wypełnił przeznaczenie
stój
pamiętam ostatnie spojrzenie
chłód na skroni
dlaczego tak boli
ostatnia świadomość
szydzisz z życia
wolne miejsce
dla kogo
staniemy obok
ocierasz pot
naciśnij
ona już czekała
(B)
Komentarze (8)
To, wbrew pozorom, trudny temat, jednak nie dla
piszącego, lecz odbierających taki wiersz. Ona bowiem
tak indywidualna, osamotniająca - oczywista, a zawsze
poraża gdy dotknie. Wówczas stoimy myśląc, a ona tak
zawile krąży, i drąży, każdemu inaczej, zawsze z
żalem. Biały rodzaj bardziej oddaje jej barwę,
przemawia. Dobry tekst, pozdrawiam.
o śmierci jak widzę można poetycko... pozdrawiam dobry
wiersz :)
dobry tekst...żyjmy najlepiej jak sie da...
wiersz ok. zwłaszcza tytuł.
wiersz intryguje, skłania do myślenia. jest w nim moc.
ogromne gratulacje :) miło pozdrawiam.
czy trudny, nie sądzę. temat jak każdy. też sporo
ostatnio pisałam o śmierci, ale to jak wiemy potrzeba
chwili. dobry tekst. pozdrawiam ciepło Marku :)
Śmierć trudny temat, czasem boleśnie o sobie
przypomina :)
Wiersz trudny i smutny , spieszmy się żyć pogodnie .
Pozdrawiam