Spłomienieni

Dokąd mnie dziś prowadzisz przeklęte pragnienie?
Jak płomień w zatraceniu, zapomnienia szukam…
Czy ogień twój spopieli niemych myśli ciernie,
by drogi nie zarosła kolczasta pokuta?

Do ciebie, któryś porwać sny się ważył śmiało,
głupotą okrzyknąwszy szkarłatne wahanie,
biec muszę, nagłą iskrą spłomieniona cała,
aż ujrzysz mnie u progu bezwolnie oddaną.

Duszę rzucisz przepaści, jest żądna bez granic.
Żadnym echem jej dawne piękno nie zadzwoni.
I rozwianą swą grzywę powierzysz otchłani,
co zaciera ślad kopyt zabłąkanych koni.

autor

MEG

Napisany: 2013-06-07 Dodano: 2013-06-08 22:31:19

Ten wiersz przeczytano 6253 razy

Oddanych głosów: 76

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie