Spocona dusza
Mała zadyszka skromnej duszy
Która biega w koło
Nie znając celu
Jesteś głupia
Jeśli śnisz
Jesteś ślepa
Jeśli wierzysz
Mała duszyczka
Zagubiona w zgiełku życia
Zatruta codziennością
Wijąca się z bólu
Łaknie nienawiści
Śmiertelnie ranna
Pluje jadem
Czy ty to widzisz?
Komentarze (4)
Bardzo dziękuję za komentarze; cenię je sobie choć mam
niedosyt, bo są zbyt pochlebne i nie wiem czy ten
wiersz na nie zasłużył. Czasami są w moim życiu takie
dni, że aż w głowie się kotłuje, ale dzięki temu
powstają takie "Spocone dusze"
Tak dusza jest spocona gdy zawiść i nie ma celu więc
kręci się tylko wokół swoich rojeń bez konfrontacji z
realnością Bardzo dobry bo tak biega nienawiść chora
dusza Duży plus
Przede wszystkim Twój wiersz ma bardzo intrygujący
tytuł, przyciąga uwagę czytelnika. Umiejętnie tworzysz
klimat, w dodatku dobra forma wiersza, trafne pytanie
w ostatnim wersie. Moim zdaniem - bardzo dobry wiersz.
Jestem pod wrażeniem. Gratuluję i pozdrawiam.
strasznie mi się podoba.. nie wiem czemu, mam takie
skrajne uczucia po przeczytaniu. taki krzyk
nienawiści. ktos nie dostrzega twojego bólu +