Spod zamknietych powiek.

Z zamkniętych powiek, widzę cię
Nie było to przypadkiem.
W realnej wyobraźni snów,
Nazwę to dobrym wypadkiem.

Twych ciemnych oczu młodzieńczy blask,
Zapłonął w moich myślach.
I nastał jutrzni świetlisty brzask.
Ruszyło serce, mocno...- ach.

Nie czyniąc jednak gestów wielu,
Rozpalasz moje zmysły.
I choć mogę być jednym z wielu,
Złe chwile nagle prysły.

Lecz otwieram w końcu oczy
Wciąż widzę nocy cień
Znów smutek ze mną kroczy
Już nie ma serca drżeń

Wciąż ciebie przy mnie nie ma
A pieścić, kochać, całować nie mogę.
Bolesnej tęsknoty przypadłość paskudna,
Znaczy mroczną samotności drogę.

autor

Erwin-1957

Dodano: 2008-08-18 05:23:07

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie