SPOJRZENIE
zmysły fruwają pod niebem
tak łatwo można oszaleć
umysł wykrywa zagrożenie
dusza krzyczy i woła o pomoc
ciągle się boję że zabraknie czasu
nieodwracalne są chwile co minęły
jak dmuchawce które porwał wiatr
niezauważone na ziemię już spadają
gmatwają się ścieżki naszego życia
nie dla wszystkich kwiaty pod stopy
strach przerażenie niesie bezradność
ogarnia nas pustka wkrada się
zwątpienie.
autor
MAGNOLIA
Dodano: 2020-10-05 00:03:51
Ten wiersz przeczytano 1749 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Niektóre ścieżki życia są bardzo mocno pogmatwane...
:) Pozdrawiam serdecznie +++
bardzo dobry wiersz ...a ja jednak jestem do życia
serdecznie nastawiony ... nawet gdy nadejdzie śmierć
... pójdę z nią szczęśliwy na tamtą stronę ...
Z pewnością wielu z nas mogłoby utożsamić się ze
słowami owego wiersza.
Życiowy przekaz.
Pozdrawiam.
Marek
Poruszasz wiersze i aż żal, że to, co może być piękne
w jakiś sposób ukazywane jest lękiem?
MAGNOLIA, spojrzenie czyjeś czasami może wywoływać
bojaźń aczkolwiek, jeśli drogi są z tą osobą w jakiś
sposób splątane może lepiej doszukiwać się w tym
spojrzeniu czegoś pozytywnego:)
Czasami jest tak jak nie poznamy bliżej osoby to
mówimy nie lubię jej, bo ma w sobie coś takiego, a
kiedy poznamy ją lepiej wychodzi z tego cudowna
znajomość:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
Żyjemy w takim czasie zagrożenia,że nie wiadomo, co
jutro nas czeka. Nie wiemy, nie wiemy co spotka
człowieka. Pieknie to opisałaś Magnolio. Pozdrawiam.
Tak bywa. Może jednak warto spojrzeć na życie z
odrobiną optymizmu...
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo realne spojrzenie na rzeczywistość...nikt nie
wie co nas czeka...serdeczności z iskierkami optymizmu
:)
e tam Magnolio, nie patrz w tę stronę, gdzie smutasów
moc, popatrz radośnie na biały dzień i czarną noc.
Odszukaj swoją gwiazdę i pisz radosny wiersz, a wtedy
sama radość do Ciebie uśmiechnie się też.
"Nieodwracalne są chwile co minęły
jak dmuchawce które porwał wiatr".
Smutna, ale piękna, nostalgiczna fraza. Krzyku duszy
niestety nie da się uciszyć.
Pozdrawiam jesiennie :):)
Pięknie i wymownie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Piękny wiersz, strach potrafi odebrać radość życia.
Pozdrawiam serdecznie :)
Gmatwają się ścieżki życia dlatego coraz trudniej o
optymizm... Pozdrawiam Cię serdecznie Magnolio :)
Zwatpienie zostanie u nas na stale, PLANdemia
rozposciera skrzydla...
:)
Wymowny wiersz... Pozdrawiam serdecznie;)