Spojrzenie na Bej
Proszę nie punktować. Za kilka dni usunę ten tekst. Mam nadzieję na życzliwe poczytanie.
Gdy czytam jak to o sobie każdy z
Bejowiczów pisze w komentarzach, to ileż
tam nieśmiałości, niepewności, a nawet
zarzekań. Napisze Autor tekst i zastanawia
się. A co to-to jest? Czy to, aby jest
wiersz? I od razu sam sobie w tej
nieśmiałości zaprzecza. I kryteriów szuka
od razu, aby sprawdzić, co też to on
stworzył. Jakie ma wątpliwości? Snuje swoją
myśl w ten sposób: ten mój „wytwór” ma ze
cztery zwrotki. Dużo to, czy za mało?
Cztery to tyle, co za przeproszeniem pies
ma nóg. Ale czy one (te zwrotki) wszystkie
są równie dobre, czy też może któraś
kuleje, i co wtedy? Wypuścić tego swojego
„wytwora” na Bej, niczym na wybieg, gdzie
hasają inne wytwory, innych Autorów, czy
też nie? A czy on „rasowy” jest i sprawdzi
się dobrze? I co na to powiedzą Autorzy
innych „wytworów”? Czy przeżyje na tym
wybiegu wśród sfory „wytworów”?
Zaraz zauważy, że na ten wybieg rzucane są
kości, zwane komentarzami. Im więcej
komentarzy, tym żywot lepszy a i na szczyt,
zwany TOP-em, można wspiąć się. A tam
podobno najprzedniejsze „wytwory” trafiają.
Ale też od razu zauważa, że tym TOP-owym
„wytworom” najbardziej przyglądają się
Autorzy i porównują je, i oceniają, i
czasem aż łajają dokładnie pytając, jakim
to psim swędem taki „wytwór” tu trafił?
Cztery równe zwrotki. Ale czy to wystarczy,
aby nazwać „wytwora” wierszem? A jak on się
porusza? Czy aby płynnie, rytmicznie hasa,
czy ma łaty metafor, epitetów, apostrof
itp., itd., Czy przerzutnie mu nie obce?
Jeśli tak to już plusy zbiera. Ale ilu
autorów, tyle głosów różnych. I autor
„wytwora” całkiem baranieje. Gdzie jest
prawda? Gdy do tego trafi się jeszcze
„wybitny znawca”, który złaje, zleje, od
wszelakich grafomanii wyzwie, chociaż sam
ani jednego „wytwora” na wybieg nie
wypuścił, wtedy Autor „wytwora” zupełnie
wątpi w swoje możliwości twórcze, nawet,
gdy one są całkiem niezłe.
Czasem przyjdzie ktoś w odsiecz. Zdarza
się. Są tacy Autorzy, którzy znają swoją
wartość i nie boją się „odszczeknąć”, wdać
się w polemikę i nawet do poziomu
sprowadzić takiego „znawcę”, który sam nie
wypuści niczego rasowego a szczerzy się na
innych niczym chart i dowodzi ileż mądrości
posiadł i próbuje zniechęcić początkujących
i nie tylko. Bywa, że taki „znawca”
wychodzi z założenia, że im bardziej
obsypuje wulgaryzmami wszystkich dookoła,
tym sam jest większy. I rośnie w swojej
pysze… do granic śmieszności. Czasem uważa,
że usprawiedliwia Go, gdy pisał „pod
wpływem” (wtedy podobno wszystko można).
Niektórzy wychodzą z założenia, że Artystą
jest się tym większym, im bardziej jest
kontrowersyjnym i wyuzdanym z oznak
codziennej kultury osobistej).
Ale im dłużej Autor obserwuje ten wybieg,
tym szybciej wyłapie tych, którzy rzucają
pożywki szczere, dające możliwości
podrasowania „wytworów”. I… Autor ma kilka
dróg do wyboru dla swoich „wytworów”: albo
(nie mylić z al-bo) dopieszczać swoje
„wytwory”, karmić je z dobrych wzorów albo
wpuszczać je na wybieg jak leci, upierać
się przy swoich racjach (niekoniecznie
sensownych).
Odrębnym tematem jest „gra w kolory
stalówek”. Gdzie są granice sensu w tej
grze? Myślę, że wszyscy to wiemy. Niektórzy
nawet czasem zrzucają „balast kolorów” nie
dbając, aby więcej kolorowych kości dostać
zwłaszcza na zasadzie wymiany „smaków”,
(tzw. „TWA”). Gdzie jest granica TWA? To
temat płynny i delikatny.
Czasem na wybieg wpuszczane są „wytwory”
„wysoce umoralniające”. Poprzez wpuszczanie
ich non stop na Bej, przez tego samego
Autora, staje się to tak upierdliwe, że
większość Autorów „wytworów” omija je bez
komentarza (być może, aby uniknąć rymu
częstochowskiego). Są też tacy, którzy
wpadają w pułapkę wymiany zdań i „racji”,
które zawsze prowadzą do tego samego, czyli
donikąd. Zauważają to wszyscy poza
Autorem.
Niezmiernie ważną sprawą jest, aby
zrozumieć, że uroda tego wybiegu tkwi w
różnorodności Autorów „wytworów”.
Towarzyskie aspekty Beja w moim odczuciu
nie przynoszą szkody wybiegowi, lecz wręcz
przeciwnie czynią go bardziej żywym.
Pozostaje mieć także nadzieję, że nie
przychodzimy z zamysłem rzucania na wybieg
wulgaryzmów, robienia pyskówek itp.
Różnijmy się w wypowiedziach, ale szanujmy
się nawzajem. I nie mówmy, nie wmawiajmy
Innym, że tu nie można trafić na perełki.
Są, tylko trzeba je chcieć zauważyć,
wyłowić i cieszyć się, że Autorzy takich
perełek są z nami. Nie wymienię je/Ich tu
celowo, gdyż znając życie, odbije się to
niekorzystnie na ilości „rzucanych kości”
(pisząc konsekwentnie językiem niniejszego
tekstu), co nie jest moim zamiarem.
I ostatnia myśl w tym krótkim (?)
„wytworze” prozą. Z czasem Autor „wytworów”
zauważa, że „Bej ma klej”. Taka swoista
pułapka. Na nic pożegnania, czasem
wielokrotne. Czym to wytłumaczyć? To już
zadanie dla socjologa. Nie żegnajmy się,
tylko mówmy: do zobaczenia. I wypuszczajmy
swoje „wytwory” na wybieg zwany Bejem,
pamiętając, aby przedtem je „podrasować”.
Cieszmy się z obcowania ze słowem, szanujmy
siebie nawzajem. I niech każdy pisze swoim
charakterem, poruszając się w temacie,
który Go interesuje. Szkoda czasu na
złośliwości i wypuszczanie jadu. Jeśli ktoś
uważa, że Bej jest niegodny dla Jego stóp…
może przecież poszukać innych miejsc
realizacji siebie.
Podobno to wcale nie jest trudne, mówić
Innym ciepłe słowo a i można nauczyć się
konstruktywnie krytykować. Uczmy się od
Innych, aby nasze „wytwory” nabrały
niepowtarzalnego charakteru. Może nam to
się uda. W myśl zasady „nie ma ludzi bez
błędów” przyjmujmy „na klatę” krytykę, ale
krytykę „wytworów”. Nie stosujmy zaś
osobistych wycieczek.
Z początkiem 2017 roku, pozdrawiam (podobno
nieregulaminowo) wszystkich Autorów
„wytworów”, mając nadzieję, że nie uraziłem
nikogo. Życzę, aby wena nie opuszczała
żadnego z Autorów. I… „do poczytania” na
wybiegu zwanym Bejem ;-)
Komentarze (68)
Moje są podobne do Twoich. I myślę, że nie jesteśmy w
tym odosobnieni.
Podoba mi się "apel" o życzliwość i kulturę dialogu.
Popieram w pełni!
Krokodylla,
tak jak piszesz, w lekkiej formie, moje spojrzenie na
Bej. Jestem tu już baaardzo długo (od 2015 r.) ;-)
Sama również zbierasz obserwacje. To jest oczywiste.
Czy różnią się od moich? Każdy ma swoje spojrzenie.
Bardzo trafne spostrzeżenia :) w zabawnej formie. Póki
co tylko taki banał mi do głowy przyszedł
Czytam
AMOR1988,
fajnie, że kolejna osoba odwiedziła "wytwora" ze
spostrzeżeniami na Bej.
Jak czytam, sporo Autorów wnosi o nieusuwanie tekstu.
Sporo odwiedzających z troską patrzy na Bej chcąc aby
był on miejscem gdzie chętnie wstępuje się na kilka
choćby chwil, na spotkanie ze słowem. Ja akurat zniknę
na jakiś czas ze względu na bliski termin wesela Syna.
Zatem "do zobaczenia" za jakiś czas. Pozdrawiam :)
Wszyscy jednak punktują, więc i ja zapunktuję :)
Ciekawe, mądre spojrzenie. Uważam, że dobrze będzie,
gdy ów tekst tutaj pozostawisz.
Filutek82,
cieszy mnie to, że sporo Autorów ma zbliżone zdanie.
Bawmy się w pisanie tekstów. Nie ma co się zbytnio
napinać, co nie znaczy aby nie starać się rozwijać,
poprawiać itp.
Dzięki za wypowiedź.
Pozdrawiam
niewielki*
Jedni piszą dla sławy,
drudzy dla zabawy, a ja piszę, by ćwiczyć ortografię i
budowę zdań, przy okazji poznając różne formy
poetyckie.
Wszystko, co napisałeś, to prawda oczywista, ale
niektórzy jej nie zauważają, dla własnej wygody.
Bej, to taki ogród.
Kto wpada tylko na chwilę, zysk ma niwielki.
Ale są tacy, co dniem i nocą, buszują po tym ogrodzie,
więc siłą rzeczy, nazbierają więcej "owoców", będąc
pod każdym drzewkiem.
Traktujmy pisanie jako zabawę, rodzaj rozrywki, a
będzie o wiele mniej zgrzytów w komentarzach.
A autorzy, którzy uważają, że ich wiersz nie
potrzebuje żadnych korekt, niech skontaktują się z
wydawcą, nie tracąc czasu na Beju.
To moje zdanie, z którym nie musicie się zgadzać.
Pozdrowiam noworocznie.
fajny "wytwór", wydaje mi się,że wiele osób myśli tak
samo i ma podobne przeżycia bejowe:)
ale jak widzę niektórzy zamknęli się w swoim świecie i
ani rusz dalej,pozdrawiam:)
ma Pan racje, dziekuje:)
postaram sie zapamietac,
moja wzrokowa estetyka
ciagle plata mi figla
i chyba jej sie podoba
skojarzenie z /cy cusiem/:)
al-bo - Pewnie coś mi sie przywidziało w przeszłości.
Jest taka zasada w polskiej pisowni,
Ó piszemy, gdy wymienia się w innych formach tego
samego wyrazu lub w innych wyrazach na: o, e, a
np.:
stół - stoły
wiózł - wiozę
trójka - troje
przyjaciółka - przyjaciel
niósł - niesie
siódmy - siedem
skrót - skracać
mówić - mawiać
powtórzyć - powtarzać
a więc błędne i pretensjonalne jest to Pani "cuś".
;-)))
Nie można się nie uśmiechnąć ;-))
moja skleroza, oczywiscie:)
Panie Staz, podziw i przygane przyjelam z szerokim
usmiechem, dziekuje:)
juz myslalam, ze Pana rozruszam...
nic to, blizej wiosny moze sie uda:))
swoja droga duzo Pan o mnie wie,
sama nie wiedzialam, ze jestem byla nauczycielka, a to
ciekawe, skleroza czy cus?:)
milego wieczoru:)