Spokojna kara własna

Porankiem
przy kawie
z papierosem w ustach
wyrzucam z siebie
wraz z dymem
tlącą się przeszłość

nad resztką wczorajszego dnia
zataczam wspomnieniem
szeroki łuk
i morduję grzech własny

zasypuję popiołem
niespełnienie moich
monumentalnych wyobrażeń
o twoim oddechu na moim
drżącym ramieniu
i brzydzę się tym
w ten czas
gdy nie pytam siebie
dlaczego
twoja twarz przybrała rysy
siedmiu grzechów głównych
i spokojna jestem
we własnym dramacie
jak spokojny potrafi być
...ocean

autor

Walkiria

Dodano: 2009-11-04 10:49:38

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie