Sponiewierana Duszyczka

Nikt Nie Zrozumie Istoty...

Podwójna kartka,
jak jej życie...
które ukrywa skrycie,
przemywa rany zadane prze nich...
ręce z braku sił opadają...
on ją zranił..oszukał...
zrobił z Niej ...
ona tego nie chciała...
za "młoda"...
sponiewierał on...koledzy jego też...
wstydz się jej ludizom pokazać
do pustego domu wróciła...
i nie wie co robić ma...
sama opuszczona...zdradzona...

....Są Tacy "Ludzie"..Nie Powinno Ich Się Ludzmi Nazywać...

autor

Elvirka

Napisany: 2006-11-23 Dodano: 2006-11-23 19:18:40

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie