spontanicznie

w krajobrazie opalizującego dotyku jesteś Ty
z wyciągniętym ramieniem naszego horyzontu
u bram bezkresnej rozkoszy kołatasz palcem
pukasz czule gdzie ci powiedziano

gimnastyką budzącego świtu witasz głogi deszczu
płynąc za oknem w szarudze naszych dni
pod ostrą krawędzią wschodu słońca zostawiasz cień
zwinięty na kwiat lotosu

krzykiem zaciskanych palców mówisz-już
widzę błysk w źrenicach tęczy, dam ci klucz
nie pukaj więcej...

autor

wiedżmin

Napisany: 2005-08-12 Dodano: 2006-12-23 15:27:32

Ten wiersz przeczytano 595 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie