Spostrzeżenia człowieka chorego...

Najpierw badam szafę pod niekonwencjonalnym kątem,
tuląc się do forniru w jakimś dziwnym tańcu.
Dłonie pogrążam w słonecznej smudze
i wciąż nie wiem,
dlaczego pająk patrzy się na mnie z takim wyrzutem sumienia,
zwisając pod lampą w zaciśniętej pętli
skazańca.

Powoli urealniam swoje gesty. Ćwiczę zamykanie
i otwieranie powiek.
Wersalka robi to samo, co fotel,
krzesła i stół,
i inne czworonogi, które przestępują niecierpliwie z nogi na nogę.
Ekscentryzm wymaga przecież poświęceń,
dlatego oblewam siebie perfumami o zapachu benzyny.
Zapalam papierosa
i wszystko momentalnie pęka na miliony iskier, zamieniając się w stos pawich piór.

(Włodzimierz Zastawniak)

autor

Arsis

Napisany: 2015-05-31 Dodano: 2015-06-01 03:18:11

Ten wiersz przeczytano 3691 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie