Spotkanie

Poznałam ciebie w barze,
miałeś może dwadzieścia lat, nie mniej...
Twe oczy mnie oczarowały błękitem jak niebo tego dnia.
twe dłonie tak duże, objęły zgrabnie kubek
i wypiłeś coś, wiem jedno, nie alkohol.
Twój uśmiech mnie onieśmielił,
że zalałam sie rumieńcem
i zauważyłeś, że ja również odwdzięczam się uśmiechem.
Wstałeś od stołu rapownie,
aż serce mi mocniej zabiło,
podszedłeś do stoł mojego
i wreczyłeś coś co mnie ucieszyło.
Nie wiem skąd radość w mym sercu,
bo to była tylko karteczka,
jednak napis na niej dał mi życie na kolejne lata...
"Twój usmiech mnie onieśmiela,
a oczy zauroczyły,
potkajmy sie dzisiaj wieczorem
przy blasku księżyca nad morzem"
To było coś niesamowitego
co odebrało mi rozum
zaczełam skakać i tańczyc i krzyczeć jak szalona.
Czym prędzej pognałam do domu
ubrałam sie przecudnie i pomyślałam od razu:
"Może go oczaruję".
Godzina odpowiednia, stoję przy molu jak trzeba,
on zjawia sie w tej koszluli,
a mi serce łopocze.
Przywitał mnie tym jednym pocałunkiem,
a ja kolejny raz czerwona.
Żebym sie nie czuła glupio zaczęlismy wirować,
tańczyliśmy jak szaleni,
aż nam sie zakręciło w głowach.
I aż dziw, cały czas milczeliśmy,
tylko nasze spojrzenia wymownie coś szeptały:
"jesteś mi preznaczona, przeznacozny nieznajoma, nieznajomy"
Coż, taka prawda, nie znaliśmy swych imion,
a gdy o to spytałam, milczał i tajemniczo sie uśmiechał.
Tak szliśmy godzinami przy zachodzie słońca,
a na sam koniec pocałował mnie i........... sen prysnął
Siedzę samotnie w barze, przy blasku świec,
a jego nie ma i nie ma i.......chyba nigdy nie bedzie

gdzie jesteś nieznajomy?

autor

wenus

Dodano: 2005-07-07 20:15:46

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie