Spotkanie

Temu, który kona, żebym mogła żyć ...

Obojętny gest ciał kiedyś oddanych
Uprzejma rozmowa po burzy złych słów
Lawina uczuć dumnie powstrzymanych
W oczach świeży obraz nieprześnionych snów

Myśli w przeciwne strony skierowane
Cele na przeciwnych biegunach ukryte
Oczy w innych oczach rozkochane
Serca w innych miejscach przebite

Tylko zegar tak samo odmierzał godziny
Tylko łzy nie zgubiły swych dróg
Tylko oczy jak dawniej niewinnie patrzyły
Tylko na krzyżu skonał znowu Bóg

Temu, ktory żyje, żebym mogła skonać ...

autor

Przedwiośnie

Napisany: 1999-05-23 Dodano: 2006-03-09 09:00:28

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie