Spotkanie

Klęczałam pod krzyżem
Patrząc na zmęczoną twarz
Na oczy z których łzy nie miały siły wypłynąć
Usta blade włosy wilgotne długie do ramion
Zapytałam
,, jak pomóc mogę,,
Zszedł powoli krusząc kartki kalendarza
,,im nikt już nie pomoże, dbaj teraz o siebie,,
Odpowiedział strzepując krew z płaszcza
,,będę czekał we Vrindavan, wiesz jak mnie rozpoznać,,
Powiedział delikatnie głaszcząc moje włosy
,,tak wiem, to nie jest trudnością,,
,,Ty inaczej, odpowiednio interpretujesz miłość,,
,,dziękuję,,
,,do zobaczenia córeczko,,
Jego twarz zmieniła kolor, a w dłoni dawniej przebitej gwoździem trzymał złoty flet
Odwrócił się do mnie na chwilę
Lekko schyliłam głowę
,,do zobaczenia,,
,,, tylko nie mów nikomu, nie zrozumieją, lub usłyszą po swojemu,,
Uśmiechaliśmy się do siebie przez chwilę, po czym wsiadł do pięknego wozu, który ciągnęły cztery dostojne i masywne konie o gęstych grzywach.
Patrząc w stronę słońca wiem co to prostota labiryntu.

Klaudia Gasztold

autor

cicha myszka

Napisany: 2019-09-09 Dodano: 2019-09-09 13:47:17

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie