Spotkanie
Spójrz na Niebo,
Jak słońce swym blaskiem zgubioną dusze
woła.
Deszcz wolno przez dłonie kapie,
Ze spokojem każde wspomnienie zmywa.
Ciepły wiatr niepokój zwiewa,
pieśnią spokojną Szczygieł okrywa.
A w tle jakiś głos cicho woła,
To Wielki duszę chwyta w swe ramiona.
autor
paradoksalnie
Dodano: 2021-02-27 20:31:26
Ten wiersz przeczytano 936 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Śmierć jest wybawieniem od bólu, cierpienia,
być może w niebiosach lepsze życie czeka?
Ciekawie o śmierci. Serdecznie pozdrawiam
życząc miłego dnia :)
Oryginalnie o śmierci.
Zdrowia życzę.
Jak dobrze, że czasem deszcz pada.
Poetyki i tak jak życie...pełen radości na początku ze
smutnym końcem (niestety)
Pozdrawiam
Poetycko ujęty temat śmierci.
Pozdrawiam:)
Marek
Wizja, która może uspakajać...
Pozdrawiam :)
czytając Twój wiersz można polubić smierć.
aTOMash teraz to ja myśle czego nie napisałeś :D
Długo myślałem co napisać, ale lepiej jak zostawię
refleksje dla siebie...
Pięknie dziękuje :) pozdrawiam i życzę miłej
Soboty
Bardzo ładne, refleksyjne wersy.
Pozdrawiam serdecznie :)
Możemy się jedynie domyślać jak to wygląda, ale obraz
w wierszu jest bardzo przekonujący...skłaniasz do
głębokiej refleksji :) pozdrawiam i życzę miłego
wieczoru :)
Ciekawie i bardzo refleksyjnie.
Serdecznie pozdrawiam.:)