Spotkanie po latach
życia nie można zawrócić czyli wiersz emigracyjny
Piętno tęsknoty, rany w twym sercu
nikt nie zobaczy choć ono krwawi
gdy opowiadasz mity o szczęściu
je cichy smutek, nostalgia dławi.
Tak - pięknie u nas, opowieść płynie
wszyscy słuchają twe wynurzenia
wolałbyś jednak kłos żyta złoty
zetrzeć w swych palcach, poczuć
wytchnienia.
Gdzieś w samotności w trawie się nurzać
wspomnieć swą młodość, dom swój rodzinny
wiesz tylko jedno nostalgii fatum
ciąży nad tobą, czujesz się winny.
autor
Helios
Dodano: 2010-08-29 02:07:08
Ten wiersz przeczytano 532 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
życia nie można niestety zawrócić i zmienić podjętych
decyzji...chyba lepiej patrzeć w przyszłość niż wstecz
Parę zwrotów do poprawki znalazłem.."cichy je smutek"
lub "to cichy smutek, nostalgia dławi.." Inne?
"Wszyscy słuchają Twoich wynurzeń.." - możesz wtedy
dopasować lepszy rym w miejsce wytchnienia..burzę,
bliski naturze..Refleksyjny wiersz..Lepiej biedniej a
na swoim.. M.
Ładny wiersz:))
Smutne to - zostawić dzieciństwo, wkroczyć w dorosłe
życie a potem tęsknić... Lecz niestety, takie jest
życie. Kto powiedział, że będzie łatwo? Pozdrawiam
cieplutko i zostawiam plusika ;-)
Człowiek zaczyna być człowiekiem wtedy, gdy przestaje
jęczeć i przeklinać aby zacząć szukać prawdy, która
rządzi jego życiem.
Zgadzam się z Anielą, że wiersz z przesłaniem,
przesłaniem dojrzałym i przemyślanym. Pozdrawiam!
Dość niespotykana tematyka, jednak wiersz w pełni
udany i w gruncie rzeczy o bardzo głębokim przesłaniu.
:)
Pozdrawiam Aniela :)