Spotkanie ze starcem.

Starcze, jak przykro patrzeć mi
w Twe oczy ,
a w nich łzy....
Na ławce skulony spędzasz dni ,
jak w obolałym zwierzu ,
gorycz w Tobie tkwi.

Siadłam obok, w niepewności drżysz,
uśmiecham się serdecznie ,
nie wierzysz mi.
Dookoła wszystko traci błysk,
kiedy w studnię Twych oczu
zaglądnąć pozwalasz mi.

Widzę ból, samotność, rozczarowanie
ducha który pragnie żyć.
Przystojnego młodzieńca, który
jeszcze kochanym chce być.

Widzę dłonie spracowane, a
w nich ślady objeć Twych,
aż tyle ciepła oddawały
teraz zimne,-nikt nie chce ich.

W Twoich zmarszczkach
staram sie,
wyczytać życie Twe.
Wszystkie Twe wspomnienia ,
te piękne i te złe.

Zabieram Twoją dłoń ,
otulając w swe.
Zobaczyleś strach w oczach mych.
Oddając resztki ciepła mi ,mowisz:
Dziewczyno nie martw się ,
jeszcze jest po co żyć!!!

autor

netchen

Napisany: 2005-02-17 Dodano: 2005-02-18 16:08:48

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Toniczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie