spoza kadru

Bardzo dobry wiersz,ciekawie opowiedziana
fotografia,zanim
się wydarzyły pewne sytuacje,
dodaje jej dramatyzmu,bardzo niebanalnie o
przemijaniu,
zastanawiam się czy nie lepiej pozbyć się więc - przy
i chodnik biegł pewnie,ponieważ więc jest już w
poprzednim wersie,piszesz perfekcyjnie ago,wybacz,że
się czepiam drobiazgu,a może właśnie dlatego?
Miłego tygodnia życzę :)

Bardzo się podoba:)

Za Aananke:))

Pozdrawiam!

Wiersz, który do mnie przemawia:)) ożywiłaś dawną
fotografię z wrażliwością i głębią spojrzenia!:))
spoza kadru- wg mnie, nie tylko dlatego,że było,
przeminęło, nie wróci, ale, że poetycka wrażliwość
widzi nawet więcej niż przedstawia zdjęcie.
I jak płynnie daje się czytać:))

Smutek i refleksja wyglada spoza kadru ..temat bardzo
dobrze podany

Piękny kadr, pozdrawiam

Świetny, z ogromną przyjemnością czytam:)

bardzo, bardzo mi się podoba takie pisanie,

ale /na zaś/ nijak nie pasuje,
wszystko, tylko nie na zaś:) nie lubię tego
określenia, a już w poezji...

to tylko mój odbiór, nie przejmuj się agafb;
pozdrawiam:)

Wiersz! :) Lubię :))

Jak kadr w sepii, znakomity wiersz!

był dom,ogród , zwyczajne rodzinne życie, jedna
chwila..i nie ma nic:)pięknie o ulotności..:)

Do Ciebie można jak w dym po wysmakowane wiersze :)

Podoba się.

można się zadumać nad ulotnością życia, nietrwałością
- dobra refleksja, która pobudza wyobraźnię a
nowoczesna myśl technologiczna w postaci cyfrówek czy
aparatów zdjęciowych pozwala utrwalić wspomnienia :)

mnie osobiście wytrąciły z zadumy słowa o butach, ze
ktoś musiał je mieć a ja pomyślałam- dlaczego nie mógł
być boso?
ale to tylko moje widzimisię....