Spóźniona poziomka

O jak pięknie się rozmarzyłeś Jędrusiu. Cieplutki,
super!
Cieszę się, że było mi dane poznać Ciebie w realu i
teraz wiem do Kogo piszę, serdeczności, pa i dzięki za
koment:-)

Zgubić jest łatwo, trudniej znaleźć,
wiec razem bądźmy już na stale!
Pozdrawiam!

i niech się stanie, bardzo ciepło :)

lirycznie słodko i poziomkowo:)

piękny ten poziomkowy raj i to zalotne ciii,.... a za
oknem jesień czerwono-złota i trochę zaplakana

Posezonowe owoce bywają najsłodsze :-))

Ps:
FB istnieje i ma się dobrze, tylko Ciebie brak..

Andrzeju, wspomniałeś o wymianie Malarstwa na Wiersze.
Poszłam za Twoją sugestią i zaraz dołoże wersję po
Twojemu. Zerknij w wolnej chwili.
Zostawiam pozdrowienia.

Nie zasypiaj, pilnuj tej poziomki, bo są słodsze od
malin i mają wielu amatorów.
A uśmiechnięta poziomka to rarytas.
Pozdrawiam.

Liryka całą gębą - to co lubię.
Pozdrawiam Andrzejku.

Płynie się po Twoim wierszu andreasie :) No i ten
klimat.. Podoba się:)

Miłego!

Lubię sobie "pogrzebać" w wierszach. Co innego czytać
codzienną porcję wierszy, a czym innym jest zagłębić
się w twórczość jednego autora. Zajrzę jeszcze do
Twoich wcześniejszych wierszy

Dobrze mi się kojarzy poziomka Andrzeju...Lekko i
przyjaźnie dla duszy.Pozdrawiam

Bardzo ładnie
Zakończenie super- podać z ręką swój uśmiech niech
trwa na wieki niech miłość trwa

Słodkie podziomki słodsze niż wszystkie róże Oj ładnie
Andrzeju
Pozdrawiam

Spóźniona poziomka. Podoba mi się.
Pozdrawiam