spóźniony autobus

Czekając na autobus, wyobraźnia działa i pomysł na wiersz taki oto mi dała.

Kto lubi czekać?
Niewielu.
A jednak czasem trzeba.
A jaka radość z doczekania
Lub też smutek z załamania

Czekała, więc ona
na autobus spóźniony.
Czekając spotkała
Jego- skarb upragniony.

Już w oczach wyczytali,
że sobie przeznaczeni.
I tak oto się poznali,
będąc więcej niż zauroczeni.

Jak już wsiedli razem
w spóźniony autobus,
tak też razem pozostali,
miłością oczarowani.

Miną rok cały
odkąd się spotkali.
I ten sam przystanek,
gdzie znów razem stali.

Czekał z Nią tak w objęciu,
na autobus spóźniony.
Patrząc w jej niebieskie oczy,
wciąż w miłości pogrążony.

I gdy tak trwali
w objęciach swych serc,
pif-paf - DAJ KASĘ!
"Autobus" przyniósł śmierć.

I czy spóźnienie było dobrem,
powiedz mi to, proszę?
Gdy raz miłość ono dało,
a po roku ją zabrało.

autor

łucjak

Dodano: 2011-02-16 15:48:49

Ten wiersz przeczytano 704 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie