Stacja docelowa
Ze stacji nazwanej życiem
pociąg czasu ruszył w podróż
szlakiem tego co nieznane
tam gdzie czeka przeznaczenie
Zabrał z sobą co los przyniósł
bóle serca niepokoje
wzloty upadki nadzieje
radości troski i znoje
A mój bilet docelowy
ważny tylko w jedną stronę
i tak wysiąść mi potrzeba
tam gdzie stacja „To już
koniec”
Potem jeszcze zejść na peron
zostawić bagaż życiowy
lżejszy przejść na drugą stronę
i powitać to co nowe
autor
renia
Dodano: 2011-01-06 00:22:56
Ten wiersz przeczytano 864 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Każdy z nas niestety, albo "stety" do takiej końcowej
stacji dojedzie, i tylko od nas zależy z jakim bagażem
życiowym tam się znajdziemy, jeśli z tym, który nas
wzbogacił to dobrze, jeśli z tym niechcianym to
niestety będzie to naszą porażką.
Na dworcu w Katowicach :)? Za rodzaj męski zawsze
mniej głosów..Ty to Ty..On to on :)..Dziś w oko
dopełniaczówki "pociąg czasu", "bóle
serca"..Interpunkcja wskazana.. M.
POCIĄG ŻYCIA W JEDNĄ STRONĘ, NIE ZNAMY CZASU PRZEJAZDU
, A PRZEZNACZENIE WSKAŻE NAM STACJĘ DOCELOWĄ.
bardzo ładny wiersz :)
"Ze stacji nazwanej życiem
pociąg czasu ruszył w podróż"dobrze, że nie wiemy
kiedy i gdzie się zatrzyma:)) podobało się...mi:))
czasem trzeba wiedzieć kiedy z tego pociągu
wysiąść....ładny ...pozdrawiam