Stajenka

Rozgwieżdżone niebo
mówi wędrowcom
Dobranoc
Głaszcze osiołka palcami z chmur
układając rozwichrzoną jego grzywę
Skąpany w promieniach słońca trud pasterzy
chłodzi powiewem królewskiej miłości

Brzemienna Panna
w stajence przepełnionej zapachem siana
ratuje świat
przynosząc mu ulgę
w człowieczej postaci

Z zapartym tchem
wskazuje gwiazda mocą swego światła
drogę do Prawdy
Prawdy
która brzmi
jak dzwon o północy

autor

bea64

Napisany: 2007-11-26 Dodano: 2007-12-01 22:33:02

Ten wiersz przeczytano 1128 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie