Stajenka...

sorki,że trochę długi ale to takie moje dawne i dzisiejsze rozważania...

Stajenka….

Stajenka naszych marzeń i snów…
Co roku do niej radośnie z pieśnią idziemy,
Tam zostawiamy nasze smutki i prośby,
Tam rodzi się nasza nadzieja,
Stajenka uboga….

Potem kończą się święta,
Stajenka zostaje pusta,
Zamykamy nasze serca,
Czekamy na nowe święta,
Nowe Jego narodziny,
By znów stanąć u jej wrót…

A gdy puka ktoś do drzwi –
- naszych drzwi- nie wpuszczamy Go,
bo po co włóczęga nie wiadomo kto….

Stajenka naszych marzeń i snów,
Wyobrażeń o sobie …
Tam chcemy schronienie i pocieszenie znaleźć,
Nie dając w zamian nic….
Tam otwarte zawsze drzwi….
Dla nas...
Trzeba wysprzątać serca,
trzeba osuszyć łzy,
otworzyć nasze drzwi...
dla Niego...
Nowonarodzonego...
dla ludzi...

Stajenka licha sumienie nasze,
Bo w sercu naszym może znajdzie się miejsce dla Niego….(08,01,2004)

pozdrawiam wszystkich...

autor

Krysiunia

Napisany: 2004-01-08 Dodano: 2006-12-02 00:29:42

Ten wiersz przeczytano 977 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie