Stała wśród łąk chatka
Na fb było zdjęcie chaty wśród łąk którą złamał czas . Bardzo mnie to wzruszyło , bo to jakbym spojrzał za siebie.
Stała wśród trawy chatka drewniana na
pięknych łąkach wśród trawy
przez boga i ludzi zapomniana nie było
słychać zabawy
nikt nie przekraczał drewnianej belki co
progiem się nazywała
bo stara babcia dawno odeszła a chatka
pusta została
dach przygarbiony słoma ze strzechy wiatrem
z szarpana spogląda
komin do nieba nie puszcza dymu i nad swym
losem urąga
okna deskami dawno zabite po szybach nie ma
już śladu
i nikt nie woła chodźcie me dzieci bo
nadszedł już czas obiadu
tak ta chacina stoi w tym polu belki się
rozpadają
i żadne ręce nic nie pomogą a ściany
umierają
kiedyś to ludzkie życie chroniła było
wesoło i miło
dzieci odeszły babcia umarła i wszystko się
skończyło
Komentarze (5)
Sentymentalnie
Pozdrawiam serdecznie :)
Dzieki za komentarze .
To prawda jest takich chatek dużo .
Starsze pokolenie jak ja rozczula się widząc taki
obrazek .
Pozdrawiam serdecznie
Wiele takich chatek nawet dzisiejszych czasach znaleźć
można.
Niezwykle ciepło i sentymentalnie piszesz o samotnej
chatce pośród łąk.
Bardzo podoba mi się Twój wiersz.
Miłego dnia.
sporo takich rozsypujących się chatek jest w mojej
rodzinnej wsi.