Stałość

Nigdy już nie mów mi o tym -
nie rań mi serca cyklicznie.
Nie jestem robotem z tytanu -
powinienem, może faktycznie.

Postaram się być, gdy mnie nie ma,
dołożę starań na skronie,
by były siwe wciąż bardziej.
Starością Cię swoją ochronię.

Nie będę czasami, gdy pragnę,
by stopy Twoje ogrzewać -
sprawić, że smutek Twój zniknie
i szepniesz, że kochasz, jak drzewa,

co wodę miłują i ziemię,
a w Słońcu kąpią swe liście.
Wyjdź z cienia, tak wrosłaś już we mnie.
Nie kocham? Jak możesz tak myśleć?

Smutnym oczom brązowym

autor

Cezary Krzysztof Morświn

Napisany: 2016-12-07 Dodano: 2016-12-07 11:03:54

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie