Stan krytyczny egzystencji
"Stan krytyczny egzystencji".
02.02.2019r. sobota 12:33:00
Stan krytyczny egzystencji
Sprawia, że możemy zaginąć
Na szlaku po szczęście.
Cóż mam poradzić,
Skoro nie zapomniałem
O tym, że pragnę serdeczności.
Teraz jest już za późno bym zwolnił,
Więc szukam tę przestrzeń,
Która pozwoli bym uwolnił tęsknotę.
Kłótnia abstynenta i widza,
A wszystkie drogi prowadzą do nas,
Którzy przeżywamy to wspólnie.
Stan krytyczny egzystencji
Nastał zupełnie niespodziewanie,
A ja nie wiem dlaczego właśnie Ty...
Rozjaśniasz moje mroczne ciemności,
A ja czuję, że zaraz polecę do Ciebie
Z nadzieją, że wpadnę w Twe ramiona.
Tak, kocham Cię!
Miło mi, że jesteście, zapraszam ponownie :)
autor
AMOR1988
Dodano: 2019-02-04 09:30:02
Ten wiersz przeczytano 577 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
A już myślałam że to kolejny smutny wiersz. Jednak
nie, miłość wypłynęła w ostatniej chwili.
Mily i reszta, ona nie wie, przynajmniej nic mi o tym
nie wiadomo.
Nie wie, nie wie ode mnie, bo nie chcę i jej stracić.
Więc nic nie mówię.
Pięknie napisałeś Amorku;)
Intrygujący tytuł i treść lepsza niż innymi razy.
Ciekawie.
Piękne wyznanie:)
Pozdrawiam Amorku:)***
Ładnie Amorku. Taki optymistyczny wiersz mi się
podoba!
Pozdrawiam serdecznie :)
Miłość uskrzydla, więc warto ją doświadczyć i
dogonić...Pozdrawiam serdecznie
Witaj Łukaszu:)
Myślę,że "tej przestrzeni" jednak :)
To jest nadzieja:)
Pozdrawiam:)
dobrze mieć kobietę swoich marzeń:)
zamiar zrealizować trzeba...
(koniecznie)
+ Pozdrawiam
A ona wie?
Pozdrawiam :)
świetny wiersz pozdrawiam
...dobrze jest mieć bratnią duszę na dobre i na
złe...pozdrawiam
Dobrze mieć w życiu swoje oparcie.
Miłość do tego nadaje się doskonale. Z pewnością
pozwoli przezwyciężyć owe trudne chwile.
Pozdrawiam.
Marek