Stan zero
Siedzę w fotelu
ze wzrokiem skupionym
ogarniam podłogę
podkurczone stopy drętwieją
nie rozumiem
liczb ujemnych nieobecności
ktoś wyszedł
próbuję obudzić w sobie dziecko
nie starcza wyobraźni
stan zero
w idealnej symetrii bytu
lepszego człowieka
za mną światło
którym mnie kiedyś
On napełniał
dziś drzwi
przed którymi nikt nie czeka
Komentarze (20)
Proszę,niech peelka nie budzi w sobie dziecka.Ono nic
nie zrozumie.Liczby ujemne, miłość i samotność to
przecież pojęcia abstrakcyjne niedostępne dziecięcemu
pojmowaniu świata.
hmmm...wiersz zatrzymuje....pozdrawiam
Stan zero.....bardzo realny to stan.......
chwilowe zatrzymanie...stagnacja...
Widać to jeszcze nie to światło, cierpliwości ,ona
popłaci, powodzenia.
Mimo wszystko samotność trzeba zaakceptować a i
powoli się z niej ewakuować-pozdrawiam!
Może spojrzeć na to nie jako 1-1=0, a w taki sposób -
było "2" (jedna dwójka, para) - a jest 2-1=1, zatem
już nie zero. Pozdrawiam cieplutko
Och jak bardzo smutno,a za oknem świeci słoneczko,może
nie czekaj tylko wyjdź
na spacer.Będzie dobrze.Pozdrawiam.
Nie budź w sobie dziecka. Dzieci są zbyt delikatne i
wrażliwe.
Bilans zerowy to jeszcze nie manco, lepiej wyjść na
zero niż być jego utrzymanką, która
tym się kontempluje, że JEGO utrzymuje!
A moze za stanem zero czekaja na
Ciebie Twoje marzenia,,,dobry refleksyjny
wiersz,,pozdrawiam cieplutko z daleka.
nic w życiu nie jest jednakowe i bez naszego udziału
się nie zdarza .Samotność straszny stan ale
przemijający ,wszystko zależy od czlowieka
Nie trać wiary, moje motto: póki się żyje- zawsze jest
szansa, a może jednak On?
"Nie czekaj, nic nie odwlekaj, nic nie przychodzi
samo, wszystko trzeba wziąć" - słowa tej starej
piosenki, której pewnie nie znasz, są dobrą
odpowiedzią na bierne, bezczynne oczekiwanie, które
przedstawiasz w wierszu.
klimat racej smutny...samotność. dobrze oddane
odczucia
Myślę że samotnośc to tylko stan przejściowy napewno
kiedyś przed tymi drzwiami kogoś ujrzysz. Piękny
wiersz.