Stanąłem pod posępną bramą

pierwszy wiersz z serii: Po Drugiej Stronie Obrazu, Skradzionego Dziecku Wojny i Pokoju Wraz z Tajemnica Istnienia Najwyższego.

Stanąłem pod posępną bramą
za brata mając ciemność wezbraną,
ciało i dusze upadkiem naznaczone.
Jak ruiny dwóch wież nade mną.
Kiedyś wysokie i potężne, dziś umarłe.

Głosem prowadzony Lucyfera
---jedynego przyjaciela.
Dotarłem. Brame rozwarłem.
Tam otchłań ciemna i nieznana
lecz bliższa niż poprzedni świat.

Odwracam się jeszcze
---ostatni raz
Na daleki świat, kolorowych kłamstw.
Słysze strzały, jak daleką burze
Widze żałosne próby złamania strachu.

autor

Michał

Napisany: 2006-12-16 Dodano: 2006-12-16 18:46:27

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie