Stanęła na moście
Stanęła na moście brzegi w oddali
gdzieś pod stopami zimna czarna toń
niepokój serca kołysze się na fali
na myślach trzyma zaciśniętą dłoń
W którą iść stronę? gwiazdy się schowały
i ogarnęła ją ramieniem smutna noc
ona bezbronna zagubiona taka mała
wobec życia wieczności zakpił los
Wie że najchętniej skoczyłaby z mostu
jak ptak sfrunęła w mrok otchłani
wie że ucieczka byłaby najprostsza
walczy o życie pomimo swych zranień
Stoi na moście dwa brzegi w oddali
spokojnie patrzy...odpływają złudzenia
szukała prawdy...i ją znalazła
na jedną chwilę umarły marzenia
autor
Spiaca Lady
Dodano: 2008-11-23 17:34:35
Ten wiersz przeczytano 483 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
hmm...pytania i odpowiedzi ...most jest jak rozdroże ,
można się domyślać ze postać z wiersza wybierze
tragiczna opcje ,ale wersy temu zaprzeczają : " walczy
o życie pomimo swych zranień" ,interesująco o wyborach
i dylematach ludzkich
Twoj wiersz mnie zaintrygowal i trzymal w napieciu do
konca nie jestem jednak pewny czy niesie on
optymistyczne przeslanie.
Marzenia umarły, ale tylko na chwilę... pomimo smutku,
wiersz optymistyczny. Bardzo ciekawy.
Droga nigdy nie jest prosta i bezpieczna tak jak byśmy
chcieli. Zawsze mamy wybór i to tylko od nas zależy co
zrobimy... Ładnie , obrazowo napisane...
stać na moście co łączy miłość i marzenie...to każdego
serca jest pragnienie .Ciekawie napisany wiersz dobre
rymy..
Często "stajemy na moście", ale "żadne położenie nie
jest aż tak straszne, by człowiek obdarzony równowagą
ducha nie znalazł w nim jakiejś pociechy. (Seneka
Młodszy)
wiersz porusza prostotą zapytań... ciekawy sposób
przemyśleń))
Takie dylematy często nas śmiertelnikób borykają.Oby w
dobrą stronę iść,tam gdzie jest chociaż cień nadzei
droga na moście ma więcej niż dwa wyjścia. oby nigdy
przez myśl nie przyszła Ci ta trzecia.
wiersz bardzo piękny, bardzo mocno do mnie mówi,
ojjj... zachwycił mnie
często stoimy przed wyborem i nie zawsze ta droga jest
prostą. piękny wiersz. pozdrowienia
Lepsza swiadomość prawdy niż karmienie sie
zludzeniami.Piękny wiersz...
Czasami człowiek jest bezsilny wobec różnych sytuacji,
stojąc nad przepaścią przelatuje w nas całe życie...
nieraz właśnie wtedy przychodzi olśnienie. Wiersz
optymistyczny, więc jest nadzieja na odmianę losu.
Jak ptak sfrunęła w mrok otchłani...pięknie:) //
Wkradła Ci się literówka w słowie otchłani.
Pozdrawiam:)