Stany umysłu (bezdech)

z tomu Oddech ostatni

Nasycam się snem,
muzyką,
obrazami kobiet w ruchu,
na żywo i z taśm i w bezruchu,
seksem, krzykiem, śmiechem i..
Znudzenie bierze mnie w posiadanie.
Nasycamy się sobą.

Pewne stany kosmosu otoczenia
zużywają mnie,
a ja myślę, że się zaspokajam
i pewnie tak jest,
ale zaspokajam się, bo coś się mną zaspokaja.

Kiedy jestem znudzony, zaspokojony,
chwila równowagi, chwila śmierci,
nic mi się nie chce, nudzę się.
Jak znajduję sobie zajęcie to się nie nudzę

Ale może to żywioły przypominają sobie
o walce i miłości ze mną..
albo tylko.. -
tracę Tarczę, zasypiam, umieram, rodzę się..

Jeśli długo nic nie robię i niczego nie chcę
to jest Relaks,
ale jeśli się boję coś robić czy czegoś chcieć,
albo jeśli chciałbym czegoś chcieć
albo coś robić, ale nie wiem co,
pragnę zmiany, ale zmiana nie przychodzi -
to już nie jest Nuda, ale Lęk.

Nuda to przyszywana siostra niepokoju.

A czy Lęk i Ból mnie używają ?
Kiedy się mną nasycą? Ja nimi?
Czy mam się im bliżej przyjrzeć, porozmawiać?
Tego chcą nie chcąc żywioły we mnie?

autor

Belamonte

Napisany: 2020-03-19 Dodano: 2020-04-20 09:50:57

Ten wiersz przeczytano 3130 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda Okazje Dzień Dziadka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie