Stare fotografie
Posłuchaj miły, śmieszna sprawa,
może to miła jest nauczka,
wiem po co zbierać fotografie,
by mogła je przeglądać wnuczka.
Z jakim przejęciem je przekłada,
z radością wielką i ochotą,
„To babcia jest, a to jest
dziadek,
ten ładny pan, babciu, to kto
to?”
Już nie pamiętam, było dawno,
pokaż no bliżej,bardzo proszę,
a to kolega z ogólniaka ,
ciągle go w sercu jeszcze noszę.
Trzeba upiększyć każdą chwilę,
dodać jej blasku i zapachu,
by zapamiętać jak najczulej,
zanim odejdzie gdzieś w pośpiechu.
Ile ich było nie pamiętam,
zbyt szybko przeleciały obok,
zostały tylko te jak święta,
co są związane tylko z tobą.
Myślisz więc sobie, czy potrafię
zachować w sercu no i w głowie,
to daj mi swoją fotografię,
oprawię w ramki i postawię.
Nawet po latach, kiedy zblednie
i czas poprawi twarzy owal,
dla mnie zachowa swoją wartość,
odkryję ciebie znów od nowa.
fryzjerka
Komentarze (11)
Uwielbiam oglądać i robić zdjęcia, tak wiele
przypominają po latach, lirycznie, płynnie i ciekawie
napisany wiersz
Fotografia jak dokument , dla innych. Dla własciciela
to pomoc we wspomnieniach. Ładnie to oddałaś w
wierszu.
Starych fotografii czar miesza w sercu na przemian
wspomnień radość i żal.
stare fotografie są z duszą, pięknu wiersz
To prawda, że oglądając stare fotografie zawsze
minione zdarzenia przeżywamy na nowo, podoba mi się
twój wiersz.
dusza ukryta w fotografiach wspomnień.fajnie napisane.
Pozdrawiam
Wspomnień melancholia gra na strunach duszy. Kto się
przy starym albumie nie wzruszy?
Bardzo piękny i sentymentalny wiersz. Stare fotografie
mają w sobie coś...
Lubię czytać Twoje wiersze bo zawsze znajdę ciekawie
napisany temat. Lekko Ci to wychodzi i płynnie.
Pozdrawiam.
za szczególny liryzm tego wiersza oddaję swój głos,
pozdrawiam:)
Bardzo sentymentalne wspomnienia zamknięte w starych
fotografiach.Ładnie ci to wyszło.Gratuluję.