Stare łodzie
Na staweczku w ogrodzie,
stoją stare dwie łodzie,
niepotrzebne nikomu już są.
Stoją smutne wiek cały,
wody w siebie nabrały,
tak, że prawie się skryły pod nią.
Kiedyś o nie się troszczył,
pan, co w zaświaty odszedł,
im poświęcał czas wolny swych dni.
Ulubione swe łodzie,
pozostawił na wodzie,
teraz o nie, nie troszczy się nikt.
Ludzi we wsi jest mało,
młodych gdzieś w świat wywiało,
a o łodziach to mało, kto wie.
Żywot łodzi się kończy,
niszczą je deszcz i słonce,
jeszcze trochę a spoczną na dnie.
Biorąc książkę do ręki,
słyszysz jej dziwne jęki,
grzyb zaczyna od środka ją jeść.
Sam nie zdołasz ochronić,
odchodzących pokoleń,
w dziwną otchłań popada ich pieśń.
Komentarze (18)
ciekawy wiersz. naprawdę otwiera :)
Podoba mi się nie tylko tematyka ale przede wszystkim
sposób w jaki wiersz został napisany.Bardzo
oryginalnie.
Bardzo ładny wiersz,ale jeszcze ładniejsze porównanie
z naszym przemijającym życiem,ach te
łodzie..powodzenia
Bardzo dobry i piękny wiersz,daje tyle do
myślenia.Pozdrawiam.
Stare nikomu nie potrzebne łodzie jak bardzo twoje
słowa odzwierciedlaja starych zmeczonych i
schorowanych ludzi odstawionych na boczny tor w
zapomnienie...
.mam ojca juz w podeszłym wieku i kazdego dnia dotykam
starosci....
smutne ale tak juz jest rodzimy sie aby
umrzec.....zamysliłem sie pozdrawiam...
byłaby z tego swietna szanta.......sama sie
spiewa.......
Ładny refleksyjny wiersz o przemijaniu z symbolicznymi
łodziami, ale też książką.+
Smutny ale cudowny wiersz.
przepiekny wiersz - przemijanie starość samotnośc
staruszków opuszczonych przez bliskich tak rozumiem
Twój wiersz - pozdrawiam
Tak odchodza nie tylko lodzie. Znikaja całe
miejscowości bo młodzi odchodzą a starzy umieraja.
Z tematyki przyroda, myśl moja popłynęła gdzieś dalej,
głębiej... Dobra to metafora, która uruchamia inne,
szersze sfery... Dobry wiersz, pozdrawiam.
Stare lodzie ładna metafora... tak rzadko zastanawiamy
się nad przemijaniem... wielkie TAK! odnośnie Twojego
wiersza pozdrawiam :)
bardzo ładny smutny wiersz...
"Stare łodzie" stały się pretekstem do wyrażenia
tęsknoty za przeszłością, za rzeczami i ludźmi. Utwór
jest refleksją nad przemijaniem.
Czytając Twój wiersz miałam obraz starych ludzi na
opuszczonych wioskach... pozdrawiam