Starość

No tak, właśnie ucieka życie a my nie dostrzegamy
przemijania, dopiero jak kogoś braknie to się
budzimy,smutne. Ale uśmiechnij się bo może ktoś cie
znienacka odwiedzi, pozdrawiam .

Wiersz smutny, jak starość. ale czy jest jakaś
alternatywa. Jest czas oczekiwania na przyjście i czas
oczekiwania na odejście i tego nic nie zmieni. Wiadomo
że pożegnania należą do tych smutniejszych,
przynajmniej nam tu na ziemi tak się wydaje, bo
przecież lepiej być tu młodym i pięknym, niż starym,
niedołężnym i brzydkim. Nie mamy na to wpływu, a
dzieci też kiedyś przejdą w stan oczekiwania i
wyglądania przez okno. Samotność w dużej mierze zależy
od nas samych, w pewnej mierze dobrze być samym,
lecz nie samotnym. Miłych i duchowo radosnych Świąt
dla samotnych i samych samotnych. Pozdrawiam
Świątecznie.

bardzo poruszył,czasami Dusza nie przystaje do
ciała,serdecznie pozdrawiam

napisałaś wiersz do wzruszeń...przeczytałam i jestem
pod wrażeniem ... podobno Panu Bogu nie wyszła starość
i zęby ..zart ..dla rozweselenia twojej smutnej duszy
...pozdrawiam

Starość nie tylko u Hemigwaya.. M.

smutek i ból w wierszu perfekcyjnie oddany, ale święta
tuż tuż - życzę więc Pogodnych Świąt:)

prawdziwy do bólu (lepiej mi się czyta "czekając na
śmierć")

Życie przedłuża się wyłącznie starością, a w niej coś
zawsze szwankuje z miłością.

Smutny wiersz...:( Zycze Ci, Wesolych Swiat...:)