Starość
tautogram
Samotność, siostra smutku skwapliwie
skruszyła sumienie seniorki. Schodząc
stokiem, suwała starymi sandałami,
słoneczne strzałki smagały siwiznę, starły
spocone skronie.
Słów skargi słuchały stuletnie sosny,
skowronki.
Swobodnie sunęły sekundy, schorowane serce
stopniowo słabło. Spełnił się smutny
scenariusz - staruszka skonała.
autor
_wena_
Dodano: 2014-09-12 08:48:46
Ten wiersz przeczytano 2434 razy
Oddanych głosów: 68
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (66)
Dziękuję za wgląd i komentarz.
Serdecznie pozdrawiam :)
Świetny w treści oraz w formie, smutna refleksja, a
jakże prawdziwa, pozdrawiam ciepło.
Dziękuję Joanno za przeczytanie i komentarz.
Również serdecznie pozdrawiam :)
Świetny tautogram ale i bardzo smutny.
Pozdrawiam serdecznie :)
Dziękuję za przeczytanie, Aneczko :)
Bardzo piękny i smutny Wenko.
Dziękuję za uznanie dla smutnego tautogramu.
Serdecznie pozdrawiam :)
Jestem pełna podziwu. Super !
Uleńko i Ewo, dziękuję za przeczytanie i komentarze.
Ciepło pozdrawiam obie miłe panie :)
Niestety, scenariusz przypisany każdemu. Tak wielu
ludzi odchodzi i nie wszyscy mogą doczekać wieku
seniora. Zgrabny tautogram. Pozdrawiam
Świetny tautogram...podziwiam :)
Dziękuję za wgląd :)
Bdb tauto i życiowy.
jestem za ;)))
Bardzo na tak!
Świetne.
;)