Staruszka

Staruszka
Na szpitalnym łóżku leży staruszka
do policzka przytula poduszkę
zmęczona życiem oraz tęsknotą
chciałaby dzieci ujrzeć z ochotą

a jak wspomina córkę lub syna
oczy jej świecą lecz smutna mina
jak każda matka kocha swe dzieci
one mieszkają daleko w świecie

sama została w podeszłym wieku
dzieci pracują są w ciągłym biegu
tęskni i marzy chce mieć je blisko
oddała dla nich miłość i wszystko

teraz choroba zwaliła z nóg
wie że niedługo przekroczy próg
ziemskiego życia jak każdy z nas
ona to czuje nadchodzi ten czas

chce spędzić z nimi choć kilka chwil
oraz powiedzieć jak kocha ich
nawet i żalu nie ma też do nich
wie że za życiem każde z nich goni

lecz ta tęsknota głęboko tkwi
i mimo woli spogląda w drzwi
to jest silniejsze od jej choroby
bo ma ogromne uczuć zasoby
Emilia Konicer

autor

milasek

Napisany: 2019-10-19 Dodano: 2019-10-19 14:02:58

Ten wiersz przeczytano 948 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie