staruszka
purpurowa sukienka, białe rękawiczki
słomiany kapelusz, a na nim różyczki
zgarbiona, strudzona wózeczek pcha
a w tym wózeczku cały jej świat
są tam korale i złote kolczyki
suche ciasteczka i bileciki
na dnie kilka starych szmat
ciężar minionych lat
zagląda przez płotki, na ławeczce
przysiada
czasem coś ukradnie z ogrodu sąsiada
w podartej torebce koniaku butelka
szalona stara panienka
autor
Atta
Dodano: 2020-06-10 10:21:40
Ten wiersz przeczytano 538 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Ona jest sobą i to jest ważne a inni różnie na nią
mówią...bardzo dobry przekaz życiowy:-)
pozdrawiam
Ważne, by była w swoim szaleństwie, szczęśliwa.
Podoba się wiersz i jego przekaz.
Pozdrawiam.:)
Świetna refleksja, różne kolory życia człowieka,
pozdrawiam serdecznie.
każdy jest kowalem swego losu...
pozdrawiam z usmiechem;)
I mówi czasami sama sobie,
ja żyję a tyle innych w grobie.
Pozdrawiam
Fajny opis.
ozdrawiam :)
i pewnie jest szczęśliwa w swoim świecie