stary dąb
tysiąc letni dąb
samosiewem wyrósł
i tak przez wieki
na pniu
historia pisała się świata
samotny
polana przykryta czasem
konary rozpostarte
cień półmrok
wiatr rozchyla listowia
księżyc i słońce
piszą nową historię
nie świata
lasu całego
życia
ich życia
na kolejne tysiąclecia
Komentarze (6)
Dąb, symbol wieczności uwieńczony pamięcią na wieki,
pięknie:)
Historia dębu... bardzo wzruszająca. Dobry tekst,
podoba mi się ;-) Pozdrawiam cieplutko ;-)
Stary dąb samotny,na uboczu - doskonały symbol -
często ludzie upodobniają sie z jego wielkością siła
i wiekiem...pozdrawiam...
nieśmiertelny Bardzo wymowny wiersz Witam:)
ładna liryka :)
witaj, "historia pisana na pniu, zgadza się
dąb samotny, śiwadek i kronikarz dziejów. pięknie.
pzrawiam.