Stary dąb stojąc w źródle wspomnień
Na starym dębie
Miłość wyryła serce
To oni tam zatrzymali czas
Zmienili bieg strumyka
Niebo nad nimi
Jasnością ścieliło im drogi
Każdego dnia
Słońce znaczyło ich świat
Ogród ich istnienia
Tonął w czerwieni róż
To wiatr im niósł
Wolnej miłości smak
W swych ramionach
Zdobywali marzenia
W księżycowym lustrze
Serca ich się przeglądały
Szczęściem się splątały
Tylko dla siebie istniały
W mocy najpotężniejszej
Sile nietykalnej dla ludzkości
W niepojętym szaleństwie
Sobie tylko byli oddani
W źródle tętniącym namiętnością
Pragnienia ,czułością ugaszali
W bijącym żarze spełnienia
Chcieli tylko dla siebie żyć
Tam na starym dębie
To im, miłość wyrzeźbiła serce
...miłość po życia kres...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.