Starzec
Idzie starzec leśną drogą,
Podąża noga za nogą.
Kosturem się podpiera,
W świat daleki się wybiera.
Długa broda jego się wije.
Stęka, sapie – ledwo żyje.
Co chwilę przy drodze siada
I ze zwierzętami sobie gada.
Wąsy się snują pod nosem,
A on dyskutuje z kosem.
Obserwuje śpiewające ptaki,
Mruży oczy dla niepoznaki.
Patrzy jak latają motyle
Nad kwiatami, o własnej sile.
Uleciałby z nimi i stary,
Lecz nie jest już taki jary.
Młodość minęła bezpowrotnie.
Czy czas ten spędzał owocnie?
Wyczerpały się także siły.
Czy jest ludziom jeszcze miły?
Siedzi, duma i wspomina,
Nie tęgo wygląda jego mina.
Widać na twarzy zafrasowanie.
Czy czasu na poprawę stanie?
Joanna Es - Ka
Komentarze (15)
Serdeczne dzięki za odwiedziny. Pozdrawiam wszystkich
Miło przeczytać było ...
+ Pozdrawiam (:-)}
czasu nie zatrzymamy:)pozdrawiam
temat przemijanie zawsze zmusza do refleksji...bardzo
fajnie i życiowo...pozdrawiam serdecznie.
minęła młodość
ten czas wspaniały
ale wspomnienia
piękne zostały...
pozdrawiam pięknie:)
bardzo dobra refleksja o przemijaniu; życiowo, ale już
mu nie stanie, czasu* pozdrawiam
Smutno o przemijaniu,
braku sił,może empatii ze strony ludzi,a także
zastanowienie nad
tym czy jest jeszcze jest czas na poprawę losu i
naprawę błędów,które się popełniło...
Pozdrawiam Joasiu.
Miłego dnia życzę:)
Czas mija szybko i obyśmy niczego nie musieli
naprawiać.Pozdrawiam serdecznie:)
Rymowanka na poziomie szkoły podstawowej
przemijanie
niestety przed czasem nie uciekniemy
pozdrawiam
zbyt szybko przemijamy,,,,pozdrawiam
Dzięki za odwiedziny.
Ciekawie refleksyjnie u Ciebie.Pozdrawiam:)
Czas zbyt szybko ucieka
Pozdrawiam serdecznie
Czwarta strofa to coś dla mnie :)
Dobrej nocy.