Statek i ból w sercu.

Nadejdą czasem straszne chwile...

Pora odpłynąć choć kadłub przecieka,
Zmurszałe liny, przegnite maszty, i zniszczony kompas,
Załogą wyblakłe marzenia, sternikiem mym rozpacz,
Nic dobrego już mnie tu nie spotka,
Całe życie ufałem, że mogę coś zmienić,
Starałem się, na nowy dzień czekałem z ufnością,
Aż w końcu pustkę ujrzałem, i na nic to wszystko,
Odpływa mój okręt na wody obłędu,
A ja jego nieszczęsnym kapitanem,
I tylko czekam aż na skały wejdzie,
Nadzieje roztrzaska i nić życia przetnie.

autor

Mennow

Dodano: 2008-07-17 16:33:57

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie