Sternik

Nie ma wioseł
nie ma wioślarzy
cichy żal czai się
w pustej łodzi

żądny władzy sternik
morskiej choroby dostaje
od samego sterowania
nieruchomą łupiną

nie przybije do brzegu
od brzegu się nie oderwie
nikt mu nie uwierzy
nie zna planu podróży

obiecał wieczne szczęście
a teraz widzi plecy pielgrzmów
odchodzących piaszczystą drogą

sternik ukrywa twarz w dłoniach
i knuje jaką nadzieję wywiesić
w cenniku swoich oszustw.

Za darmo władzy nie odda.

autor

wiechu

Dodano: 2007-03-07 19:33:36

Ten wiersz przeczytano 1084 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie