Stęskniona róża
w ciemnym pokoju pełnym marzeń
na podłodze w małym flakonie
stoi jedna stęskniona róża
nawet płatków gubić nie może
odcięta od świata za folią
tęskni tęskniąc nie mogąc
i nie widać że coś jej dolega
nie zasycha, nie więdnie, żyje
nie widać spływających łez
ale któregoś dnia ktoś zauważy
i ukróci cierpiący żywot róży
wyrzucając tęsknotę do kosza
a na jej miejsce przyjdzie miłość
jeszcze piękniejsza od tej
po której została tęskniąca róża
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.