Sto lat...

dotykam twojego bladego ciała, pokrytego ranami życia
delikatnie opuszkami palców czytam litery duszy
niczym alfabetem brail'a książkę czyta niewidomy
zastanawiam sie czy ty naprawdę kochasz mnie
nie znajduje wyrytego swojego imienia na twym krwawiącym sercu

w mej głowie wojna- myśli niespokojnych
toczą się powoli wszystkie nasze wspólne dni
nasze życie składa sie z kilku sekund, jak przed śmiercią widzę je

[ a miało być tak pięknie, miało nie wiać w oczy nam
i ociekać szczęściem- miało być sto lat sto lat... ]

autor

anica_diablica

Napisany: 2007-07-15 Dodano: 2007-07-18 21:45:12

Ten wiersz przeczytano 490 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie