Stoją maszyny

Nagle w ciemnościach produkcja tonie,
Nie ma napięcia, powietrza brak.
Krzyk przerażenia słychać, to koniec,
Bóg nas ukarał dając ten znak.

Stoją maszyny,
Ludzie też stoją.
Nie ma w nich winy,
Ale się boją.

Trzeba w sobotę,
Dokończyć zmiany.
To jest kłopotem,
Nieplanowanym.

Zastygły części w trakcie składania,
Olej tłoczony tylko w połowie.
Nikt nie wykona dzisiaj zadania,
Premii nie będzie, tak prezes powie.

Stoją maszyny,
Ludzie też stoją.
Tak bez przyczyny,
Ale się boją.

Trzeba w sobotę,
Nadgonić plany.
To jest kłopotem,
Dla każdej zmiany.

W szatni z ledwością zmieniam ubranie,
Tam awaryjne światło nie działa.
Jadę do domu w okropnym stanie,
Bo moją pracę ciemność przerwała.

Stoją maszyny,
Ludzie też stoją.
Zdziwione miny,
Ale się boją…

autor

Grand

Napisany: 2015-01-22 Dodano: 2015-03-23 16:08:24

Ten wiersz przeczytano 1238 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie