Stojąc Na Krawędzi

stojąc na krawędzi
patrząc w przepaść zagubienia
już tylko piętami dotykając bezpiecznego gruntu
rozkładam szeroko ręce
pozwalam podmuchom wiatru
rwać moje ciało
w przeciwną stronę

zaciśnięte wargi
nie pozwalają mi krzyczeć
na cześć wolności

nie mogę umknąć
rzeczywistym kolcom
bardziej realnym niż
moje życie

stojąc na krawędzi
będe się modlić byś chwycił mnie za rękę
wiedząc że i tak nie przyjdziesz...

może to ja jestem Twoim powołaniem...?

autor

lintu

Dodano: 2006-09-30 15:31:40

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie