Stojąc Na Krawędzi

Przygnieciona przez czas
Znów szukam celu istnienia
Wszystko tak szybko się zmienia
Jak ptak wymyka się z rąk

Znów pogrążona w obłędzie
Brnę przez komnaty lęków
W mym sercu deszcz znowu pada
Cierpieniem pustkę wypełnia

Czy słyszysz me głuche wołanie?
Jęk wiatru poprzez ciszę?
Znów dreszczem jak mieczem przeszywa
Otwiera blizny, nie koi

Samotność ku śmierci mnie wiedzie
Mimo iż wciąż stoję w tłumie
W snach podajesz mi rękę
Lecz brzask porywa Cię w ogień

Ma dusza jak nocny motyl
Do Twego światła chce pobiec
Lecz w kropli bursztynu zaklęta
Szlocha w kryształowej niewoli

Zapal znów płomień nadziei
Skrusz me okowy rozpaczy
Obdarz mnie znów Twym uśmiechem
Bo stoję na życia krawędzi

autor

Black Pearl

Napisany: 2004-06-07 Dodano: 2006-07-31 09:58:41

Ten wiersz przeczytano 833 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie