Stoję w mroku
Oto ja, stojąca w mroku
z włosami rozwiewanymi przez wiatr
z rozmazanym przez łzy makijażem
z poszarpanym ubraniem
tak, to ja
z naderwanymi skrzydłami
z zakrawawionymi ustami
z myślami nie mogącymi znaleść
ścieżki...
tak, to znowu ja
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.