Stop

Co wyrazić nie potrafię
silnie w sercu trzymam
Lecz nie modlę się cicho do Tego nad nami
By oczy przestały źrenice zawężać
By głosy me uszy przestały nawiedzać
By palce, ich palce dotyk zatrzymały
By odnaleźć spokój
Bo sama próbuję walczyć
Ale gdy kłódka pęknie
Nikt nie wie co będzie
A strachu w waszych oczach nie chcę zobaczyć.
Kiedy wasz uśmiech na twarzach ślad swój pozostawia
Ja smutek mażę po swoim obliczu
Lecz jak wystawa kwiatów zwiędłch
Udaję że jest dobrze

autor

Ala

Napisany: 2006-01-10 Dodano: 2006-01-10 14:17:43

Ten wiersz przeczytano 569 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie