stopy

wyszedłem od siebie do ludzi
uśmiechnięte dwie panie stały
jak zwykle gadały
półgłosem

stało się że nie siedzę już więzieniem

wyszedłem od siebie
do bycia wiosennie
pogodnie
ślady znaczę innym

stało się że zaczynam marzyć działaniem

mam swój obraz nie odległy domem
zapachem świeżej kawy i rozmowy
pracy samej i energii może
daj Boże

stało się że nie siedzę już bo stopy

ruszyłem do idei do spraw nowy
czasem czekaniem czadowo
i stop bo znowu karuzela ruszyć może
oj nie daj już Boże

kończę spokojny o los
o kroki o drogę
mam ja tych paru do których pójdę
już jutro spokojnie

stało się że nie siedzę już
bo stopy poprowadzą
mnie tamtym wczesnym
śladem

autor

wojtas68

Dodano: 2007-09-11 13:15:22

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie