Strach
Umieram w zaciszu pokoju
Ciągnąca się po ścianie pajączyna otacza
mnie
Chory mrok wpędza w schizofrenię
Dłonie me wędrują do Anioła
Lecz Anioł odrzucił je
Padam! Padam na kolana!
I znów strach mój przerósł mnie
Anioł nigdy nie upada. Diabeł upada tak nisko, że nigdy się nie podniesie. Człowiek upada i powstaje.
autor
anuleczka
Dodano: 2007-11-04 18:38:14
Ten wiersz przeczytano 607 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
strach jest nieodłącznym towarzyszen, ale Anioł Stróż
Aniu jest zawsze z Tobą, bardzo ladny wiersz.
Anuś...nie ma chyba takiego człowieka,który chociaż
raz w życiu się nie bał...a Anioł może tylko na
chwilkę zamknął swe oczy...zaraz je otworzy...
Strach ma przeważnie wielkie oczy, ale a pro po dobrze
oddana atmosfera, mroczna, niepewność, lecz z iskierką
nadziei
Strach jest nierozłącznym jednym z uczuć jakie
towarzyszą nam w zyciu, o tyle dobrze że nie
towarzyszy nam cały czas. Dobry wiersz.
strach....to coś co nieodłącznie nam
towarzyszy...dobrze ujęty strach w wierszu...świetny
wiersz
bardzo podoba mi sie dedykacja pod wierszem.
"[..]Człowiek upada i powstaje." wiersz także ciekawie
opisuja strach człowieka