Strach na ludzi

O cierpienie moje
Ty strachu na ludzi
Mówią źle o tobie
Że życie paskudzisz

Że za często smucisz i za mocno bolisz
Że za często oczy przesalasz
Mówią że tkwię w tobie jak w jakieś niewoli
Że mnie ciągle karasz

Lecz ty pokazać mi próbujesz
Piękno którego nikt nie widzi
I życiem mym manifestujesz
Że słabości nie wolno się wstydzić

Lecz bez ciebie dzień za dniem się kopiuje
I już nie cieszy promień słońca lśniący
O cierpienie moje – dziękuję
Że jesteś na szczęście szkłem powiększającym

autor

Marta Dabkowska

Dodano: 2008-02-16 09:53:46

Ten wiersz przeczytano 1289 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie